Nadien werden zo goed als kwaad de bedrijvigheden te Boom in de werkhuizen hervat met de idee dat het beter was de eigen eerknemers hier te houden, liever dan ze in de echte oorlogsindustrie in Duitsland te laten inschakelen. De heren Femont en Verhoeven hadden geen van beiden sympathie voor de Duitse bezetter.
Femont had in 1914 het verschrikkelijk bombardement van Blauwput te Leuven ondergaan, wat voor hem als een trauma was bijgebleven. In 4 jaar tijd zijn de beide vennoten gelukkig bevrijd gebleven van opeisingen voor de Wehrmacht en hebben zij zonder veel kleerscheuren de oorlog overleefd door zich volkomen neutraal op te stellen. Men had nooit aan politiek gedaan en bleef bij deze stelregel. Na de bevrijding werd dit door bepaalde personen niet in dank afgenomen, vooral door iemand die zich plots na de bevrijding van Boom op 4 september als grote weerstander uitgaf en die met communistische ideeën in de meidagen 1940 de Nazi’s als vrienden met hitlergroet had verwelkomd. De inval in Rusland op 21 juni 1941 was toen nog ver weg.
Ook door andere personen, die als eersten zich bij de vrijwillige arbeidsdienst voor Duitsland hadden opgegeven en bij hun eerste verlof in ons land nog alles meesleurden om aan de Duitsers te verpatsen. Zij hadden het later over collaborateurs en oorlogswinsten en bedoelden dan de werkgevers “van het minste kwaad”. Op 5 september vroeg men vader Verhoeven als chauffeur zijn auto ter beschikking te stellen om de zwarten op te halen. Toen dit afgelopen was, zei men hem: “En nu is het de beurt aan u”.
Er werden dan 2 grote hakenkruisen op zijn garagedeur geschilderd door een “weerstander” die voor de “kriegsmarine” had gewerkt.
Vader Verhoeven verbleef toen 77 dagen in de Begijnenstraat te Antwerpen en maakte in gevangenschap de eerste V2 in de Schilderstraat mee. De toemnalige krijgsauditeur, mr. Beeckmans de Westmeerbeek kwam tot de vaststelling dat men een vergissing had gemaakt in Boom en hij werd naar huis gestuurd. Nadien deden de meest onzinnige geruchten de ronde: o.a. dat er bij Femont & Verhoeven kanonnen gemaakt werden, want de lopen lagen nog op de koer. De verklaring was echter eenvoudig: begin 1940 kreeg de firma een bestelling van Laboremus om pijpleidingen voor Venezuela te maken en door de gebeurtenissen van mei 1940 bleven de buizen (alias de kanonlopen) liggen. Er werd ook verteld dat de firma voor Krupp werkte en deze naam stond in rechtstreeks verband met de oorlogsindustrie.
Maar men wist blijkbaar niet dat er nog andere bedrijven zoals Krupp grusonwerke in Magdeburg (niet in Essen) die met de hele
oorlogsindustrie niets te maken had en waarvoor de firma Femont & Verhoeven 15 grijpers moest leveren. Enkele dagen nadien werd hij samen met vennoot Femont terug opgepakt met een nieuwe beschuldiging van economische collaboratie, uitgebracht door vier Bomenaars. Hij heefi drie maanden in de St.-Bernardusabdij van Hemiksem gezeten, die als een soort concentratiekamp was ingericht (wel zeer menselijk). Nadien volgde opnieuw een “buiten vervolging” en werd hij in vrijheid gesteld met het verzoek 1 jaar uit Boom weg te blijven om zich tegen “de volkswoede” te beschermen. Hij kreeg van een vriend de beschikking over een klein buitenverblijf in Schilde waar hij met zijn familie 1 jaar lang verbleef. Nadien kwam hij terug naar Boom: er gebeurde niets.
