Vandaag is het ideologische aspect sterk naar de achtergrond verdwenen. Maar ik achtte het nuttig om even stil te staan bij het rijke en geëngageerde verleden van deze honderdjarige.
Het socialistisch muziekkorps “Vooruit” ging echter met zijn tijd mee. Sedert einde verleden jaar is zij nu een Koninklijke Harmonie, onder leiding van haar huidige dirigent Noel Heremans.
Dit is niet zomaar een naamsverandering, maar duidt op een duidelijke evolutie in de wereld van de harmonies, fanfares en brassbands, waar men meer en meer streeft naar kwaliteit en professionalisering.
De toekomst van elke muziekvereniging staat of valt met de soepelheid waarmee de besturen, muzikanten en dirigenten zich aanpassen aan het snel evoluerende wereldbeeld. Het bestuur moet van aanpakken weten, een visie hebben en een beleid kunnen voeren. Geen improvisaties, maar een weloverwogen programma uitbouwen. Dit was ook het recept dat van het socialistisch muziekkorps “Vooruit” een eeuweling heeft gemaakt.
Ik ben er echter van overtuigd dat de overheid de opdracht heeft om, naast de inspanningen van de verenigingen zelf, een belangrijk voorwaardenscheppend beleid te voeren. Dit beleid moet bij voorkeur gevoerd worden door een globaal kunstzinnig beleidsperspectief, waarin zowel de kunstensector in strikte zin, als het sociaal-cultureel werk én het onderwijs moet betrokken worden.
Een aspect van dit beleid is het bijdragen aan – al kan het bescheiden zijn – de financiële ademruimte van onze verenigingen. De laatste jaren heeft het gemeentebestuur op dit vlak een aanzienlijke inspanning gedaan, waarbij vooral ook een streven naar billijke verdeling nagestreefd werd. Tevens worden, vooral onze muziekverenigingen, regelmatig gevraagd om gemeentelijke initiatieven en plechtigheden op te luisteren en worden zij hiervoor vergoed.
Het gemeentebestuur doet ook inspanningen om de werking van onze muziekverenigingen te promoten door ze een publiek podium aan te bieden tijdens manifestaties als bijvoorbeeld de ‘Dag van het Park’ en het ‘Kioskrecital’.
De belangrijkste inspanning situeert zich echter de laatste jaren vooral op het vlak van de infrastructuur. Wij wensen de prachtige infrastructuur, die onze bevolking, haar instellingen en verenigingen historisch hebben opgebouwd, niet te laten verloren gaan omdat de baksteen die men toen in de maag voelde kriebelen, er vandaag blijft op liggen en maagpijn veroorzaakt.
Beste vrienden en sympathisanten van de Koninklijke Socialistische Harmonie Vooruit, samen met de leden van het Schepencollege wens ik u nog een succesvolle toekomst.
Ik dank u voor uw aandacht.
Zittend: Augustijn Hellemans, Louis Broothaers, Leon Buelens, August Hellemans, Camiel Van Wouwe, Jef Maes, Felix Hellemans, Karel Bakelmans, Sylvain Van Wouwe, Leon Dehaes.
Eerste staande rij: Karel Hellemans, Emiel Marchandise, Jan De Porte, Augustijn Smedts, lsidoor Vinck, Laurens Van Den Bril, Jan Lauwers, Fons Van Wouwe, Raymond Elsen, Alfons Van Wouwe, Coeck, Leon Van Wouwe, Edmond Van Den Bril, Hendrik Hellemans, August Verbruggen.
Tweede staande rij: Victor Lamberts, Hector Van Wouwe, Victor Lamberts, Frans Janssens, Herman Hellemans, Jozef Vaes, Hendrik Van Pul, Karel Neels, Lamberts, lsidoor Van Den Bril, Frans Mampaey.
Derde staande rij: Theofiel Moriau, Hendrik Daes, Frans Van Wouwe, Eugene Hellemans, lsidoor Van Rompaey, Jos Elsen, Frans Jacobs, Petrus Lamberts, August Spanjaers, Rik De Mondt.
Bovenste rij: Kamiel Van De Velde, Hendrik Crab, Constant Crab, Jan Roelandts de vaandrig , Paul Van Wouwe, Cees Vinck, Martin Hellemans, Cees Boomaers, Petrus Van De Sande, Gustaaf Costermans
