Overgrootvader schudde langzaam zijn hoofd, streelde over haar kapje en zegde tot haar vader: “Een geluk, dat ge ze nog hebt.” – “Dat zegt u wel, mijnheer,” antwoordde Pierejan; zijn stem was hees, hij keek opzij en wreef over zijn ogen. “Een koude wind, niet?” Er blies helemaal geen wind, maar hij was verlegen omdat hij moest wenen, van geluk, om zijn kind.
Ze hadden aan Antje wel gezegd, dat grotemoe overleden was, naar de hemel gegaan; toch kwam er een schaduw over haar gezichtje, toen ze voorbij het leeg huisje reden met de vensterblinden dicht. Maar de anderen schenen dit niet te merken en tant Amelie vond het nodig Antje nog eens goed in te duffelen. Weldra draaiden ze de dreef van het kasteel binnen en vlak achter de traliepoort woonde tant Amelie; die hief Antje uit de slee, gaf haar een kusje: “En nu blijf je hier bij ons wonen.” – “En vadertje?” “Die ook,” zei tant Amelie.
Als ze binnen was en haar wantjes en manteltje uit had en een kopje warme melk gedronken, wat goed is tegen vervroren teentjes, oh! dan zag Antje de geschenken van de freule die gereed lagen bij ‘t venster, een hoekje vol. De freule was al een tijd terug naar het vreemde land, waar de zon bijna altijd scheen op de wijnbergen, de olijfbomen en ganse velden vol zonnebloemen, schoon om te schilderen. Daar lag nu vooreerst een prachtig sprookjesboek, zó groot, waaruit de anderen voor haar konden lezen, in afwachting dat ze het zelf geleerd had.
Maar mooie platen die daarin stonden! En zie, van voren had de freule er zelf een tekening bijgeschilderd, ja die kon dat: de boom Tronkenman, en daar zat een meisje tegen in een bruine jas. “Wie is dat,” vroeg haar vadertje. “Dat ben ik,” juichte Antje, “ik zie het aan de rode wantjes! En Jantje Maan! En die reetjes!” Haar vadertje keek over haar hoofdje heen, oplettend naar die schone tekening met al die besneeuwde bomen van het bos, zover je zien kon; maar een man met een geweer had de freule er niet bijgetekend
– En de andere geschenken? willen jullie weten. Een Hollandse pop in een doos, met slaapogen, en wantjes, je weet al welke. En ook dingen om op te eten, hoor, Dirk, lekkerbek. Appelsienen, spekuloosventen en alles, en een marsepeinen varken met een lange snuit…
